Przepisy prawa, jako jedną z najważniejszych cech Księgi Przychodów i Rozchodów, wskazują jej rzetelność, która powinna polegać na odzwierciedleniu stanu rzeczywistego. Jako drugą, równie istotną cechę wymieniają niewadliwość.
Wskazanie w księdze kosztów, których zgodnie z przepisami prawa, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów, nie ma wpływu na rzetelność KPiR. Podobnie spraw ma się w przypadku nieujęcia faktur dokumentujących wydatki inne niż koszt zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych i koszt tzw robocizny. Te trzy kategorie kosztów bezwzględnie muszą zostać wskazane w ewidencji księgowej firmy. Ujęcie pozostałych kosztów umożliwia skuteczne obniżenie podstawy opodatkowania, stanowi jednak przywilej przedsiębiorcy, a nie jego obowiązek. Jest to więc czynność dobrowolna, z której podatnicy chętnie korzystają. Celowe nieujmowanie poniesionych wydatków nie ma najmniejszego sensu, ponieważ wiąże się z tym, że w przyszłości konieczne będzie zapłacenie wyższej kwoty podatku.