Pasywa to źródła finansowania majątku przedsiębiorstwa. Ich pojęcie wiąże się ściśle z bilansem przedsiębiorstwa, w którym zawarte są posiadane przez jednostkę gospodarczą aktywa i pasywa.

Źródła finansowania majątku możemy podzielić na dwie główne grupy. Są to:
→ kapitały własne,
→ kapitały obce.

Te pierwsze są wartościami wniesionymi do firmy przez jej właścicieli (głównie kapitał zakładowy) oraz środkami uzyskanymi w ciągu wykonywania działalności, a będącymi własnością przedsiębiorstwa (na przykład zysk wypracowany przez jednostkę).

Druga grupa natomiast obejmuje różnego rodzaju źródła finansowania przy wykorzystywaniu kapitałów obcych, czyli zaliczać do niej będziemy w głównej mierze kredyty, pożyczki – długo jak i krótkoterminowe, a także zobowiązania handlowe.

Pasywa w bilansie przedsiębiorstwa wykazuje się w określonej kolejności. Najpierw te o najdłuższym okresie zapadalności, a na końcu te o najkrótszym. Według zasady bilansowej całkowita wartość źródeł finansowania musi równać się wartości aktywów kontrolowanych przez podmiot gospodarczy. A czym różnią się te dwie pozycje? Mianowicie pasywa informują nas skąd pochodzą środki – źródła finansowania majątku. Aktywa natomiast informują nas o tym, w jakiej formie posiadamy środki – np. pieniądze na rachunkach bankowych, w kasie, należności od odbiorców itd.

Według aktualnie obowiązujących przepisów w pasywach następujące pozycje: 
1. Kapitały własne.
2. Rezerwy.
3. Zobowiązania długoterminowe.
4. Zobowiązania krótkoterminowe.
5. Fundusze specjalne.
6. Rozliczenia międzyokresowe kosztów.
7. Przychody przyszłych okresów.

Prowadzenie biznesu wymaga rozróżnienia pasywów od aktywów.