Księgi rachunkowe prowadzić możemy na wiele sposobów. Jedną z metod jest forma tabelaryczna, czyli tak zwana “amerykanka”. Forma ta ma oczywiście swoje wady oraz zalety.
Jako zalety wymienić można:
- duża przejrzystość zapisów,
- wygoda księgowania,
- możliwość szybkiego znalezienia pomyłek,
- łatwość uzgodnienia zapisów na kontach syntetycznych z zapisami w urządzeniach analitycznych,
- ścisłe określenie powiązania między dokumentem a zapisem w księdze głównej i w urządzeniach analitycznych oraz odwrotnie.
Wady tabelarycznej formy księgowości to:
- ograniczona liczba kont syntetycznych w dzienniku – główna,
- ograniczona możliwość podziału pracy – w tym samym czasie księgę obsługiwać może tylko jedna osoba.
Forma ta stosowana jest więc najczęściej w małych firmach. Księga dziennik – główna, łączy ze sobą dwa urządzenia księgowe:
- dziennik, przeznaczony do ewidencji poszczególnych operacji gospodarczych w ujęciu chronologicznym,
- zbiór kont syntetycznych, zwany księgą główną, służący do dokonywania zapisów systematycznych.