Księgi rachunkowe prowadzić możemy na wiele sposobów. Jedną z metod jest forma tabelaryczna, czyli tak zwana “amerykanka”. Forma ta ma oczywiście swoje wady oraz zalety.

Jako zalety wymienić można:

• duża przejrzystość zapisów,
• wygoda księgowania,
• możliwość szybkiego znalezienia pomyłek,
• łatwość uzgodnienia zapisów na kontach syntetycznych z zapisami w urządzeniach analitycznych,
• ścisłe określenie powiązania między dokumentem a zapisem w księdze głównej i w urządzeniach analitycznych oraz odwrotnie.

Wady tabelarycznej formy księgowości to:

• ograniczona liczba kont syntetycznych w dzienniku – główna,
• ograniczona możliwość podziału pracy – w tym samym czasie księgę obsługiwać może tylko jedna osoba.

Forma ta stosowana jest więc najczęściej w małych firmach. Księga dziennik – główna, łączy ze sobą dwa urządzenia księgowe:

• dziennik, przeznaczony do ewidencji poszczególnych operacji gospodarczych w ujęciu chronologicznym,
• zbiór kont syntetycznych, zwany księgą główną, służący do dokonywania zapisów systematycznych.